Ze ziet land als het bezit van iedereen. De aarde is geven en nemen. En dat de tuinen van Creatief Beheer soms tijdelijk zijn, is juist goed. Net als zandkastelen in eb en vloed, zo komen en gaan ook de tuinen. Maar de kennis over tuinieren blijft en is voortdurend in ontwikkeling. Die kennis kun je meenemen en ergens anders weer laten bloeien...

 “Ik geloof dat elke persoon iets meebrengt aan kennis en kunde en dat noem ik tuinieren. Letterlijk, met zaaien en kweken van planten, maar ook tussen mensen. Een relatie onderhouden is ook tuinieren. In alles wat we met Creatief Beheer doen laten we zien dat dingen ook anders kunnen. In de jaren zestig was al het groen gecultiveerd en strak. Nu is het een voortdurend spel tussen mensen, dieren en planten. Een mix van gecultiveerd en natuurlijk groen. En een mix van mensen aan tuinmannen en bewoners. De bedoeling is dat we van elkaar leren. Wat is er mogelijk? Waar liggen de grenzen? Kweken zie ik ook als participatie. Het vraagt om constante en goede communicatie.”

Karin had het geluk om als klein kind op te groeien op een boerderij in de polder bij Dronten. “Karin in wonderland,” lacht ze. “Alles was daar: veel natuur, water, dieren. Als je dat voor je twaalfde jaar meemaakt, krijg je feeling voor natuur.” Later volgde de landbouwschool in Emmen, een meesteropleiding bloemschikken en weer later beeldhouwen op de kunstacademie van Utrecht. De stad Rotterdam trok haar vanwege het ruimtelijke. “De Maas, het licht, de lucht. Je kunt hier adem halen. Een beetje zoals in de polder.” Ook waren er toen veel braakliggende gronden in Rotterdam, meestal met een groot hek eromheen. Het leek de derde wereldoorlog wel. Konden die hekken niet weg? Kon je die stukken land niet gebruiken om te kijken hoe lang je er economisch van kan leven? Ze bedacht een plan om een meergranenveld te ontwikkelen. Aan de straat waar ze toen woonde. Bij de plek waar nu Proefpark De Punt is. Ze zag het al voor zich: ploegen met een paard, buurvrouwen die zaaien, een combine om te oogsten, het graan naar de naburige molen om tot meel te malen en de vrouwen die meergranenbroden bakken.

Het begon in de praktijk anders. “Het eerste jaar hebben we alleen maar stenen lopen rapen. Daarna bouwden we een huisje van gerecycled sloophout van de afgebroken huizen. Een kwetsbaar en doorzichtig huisje. Om te laten zien dat je niet overal hekken en beton nodig hebt. Het werd een ontmoetingsplek in de buurt. Er werd gevoetbald, gepicknickt, er waren vuurtonnen en op een witgeschilderde muur keek de buurt naar films. Mijn boodschap: ik ben hier komen wonen en ik geef om mijn omgeving. Ik ga hier tuinieren. Doe je mee? Leuk! Er ontstond volop interactie.” Tuinieren ziet Karin als een breed begrip. “Ik zie alles als één geheel. De buitenruimte is ook een atelier, een openbaar lichaam eigenlijk. Je kunt er zoveel mee doen. Een pad maken van zonnebloemen, of een Arc de Triomph van berkenbomen, gratis en toegankelijk voor iedereen, noem maar op, er kan vanalles. Via het tuinieren krijg je al snel gesprekken. Mensen zijn nieuwsgierig, komen kijken wat je doet.”

“We zijn begonnen met het park als podium, maar nu, tien jaar later, draait het meer om de kennis en ervaring van onze tuinmannen en tuinvrouwen. Ik zie ze als de gastheren van de stad. Ze zijn ook de oren, ogen en handen van de wijk, ze zijn voor iedereen aanspreekbaar en ze zijn ook meteen onderzoekers. Als je in de openbare ruimte bent zie en ontdek je veel. Je kunt vanachter een bureau wel iets bedenken, maar in de dagelijkse praktijk is alles toch anders. Die praktijk is zo veranderlijk als het weer… Er komt dan zoveel op je af. De kunst, ook voor onze tuinmannen, is om een relatie met mensen aan te gaan. Als je in een kantoor zit, lukt dat niet. Je moet het zelf ervaren. Dat proberen wij zichtbaar te maken met Creatief Beheer. Daarom hebben we de nieuwe beroepsgroep van de Tuinman(m/v) geïntroduceerd. Een totaalwerker, die zowel fysiek als sociaal aan het werk is om wijken leefbaarder te maken. Die weet hoe je je moet gedragen in de openbare ruimte en een voorbeeld is voor de mensen om zich heen. Eigenlijk zouden juist de tuinmannen in de wijk de wijze mensen moeten zijn! Bij Creatief Beheer is dat trouwens zo. Ik zie veel mogelijkheden in Rotterdam en ik vind het fijn om met de voeten in de klei te staan en te laten zien hoe dingen werken.”